‘Ik heb last van mijn rug’ en ze stak een naald in mijn been..

Acupunctuur lijkt soms magie. Zo kwam onlangs iemand naar de praktijk met extreme misselijkheid omwille van haar zwangerschap. De emmer stond zelfs naast de tafel voor het geval ze moest overgeven. Een naaldje in het been en eentje in de onderarm en ze was verlost van haar misselijkheid. Was het maar allemaal zo simpel... Dit zijn de uitzonderingen op de regel. Over het algemeen geldt: hoe acuter de klacht, hoe minder behandelingen nodig, hoe langer de klacht aanwezig, hoe meer behandelingen nodig. 

Maar wat geen uitzondering is, is dat heel vaak naaldjes geprikt worden op plaatsen die niets met de klacht te maken hebben. Het lijkt misschien willekeur, maar in feite is het allemaal sterk beredeneerd. Hoe zit dat precies?
Voor pijnklachten grijp ik heel vaak naar de balansmethode. Pijn betekent dat er ergens een blokkade zit in één van de meridianen (zie deze als de elektriciteitskabels). De aangedane meridiaan wordt bepaald en vervolgens worden acupunctuurpunten aangeprikt op meridianen die de aangedane meridiaan uitbalanceren. Zo wordt het meridiaannetwerk aangesproken en kan je het hele lichaam bereiken. Je kan het vergelijken met het aansteken van de lichtschakelaar naast de deur om de lamp in het midden van de kamer te laten branden. Typisch aan de balansmethode is dus dat het pijnlijke gebied zelf niet wordt aangeprikt. Dit is vaak al pijnlijk genoeg, dus waarom nog extra belasten.

Ook voor slaapproblemen, spijsverteringsstoornissen, menstruele problemen, reumatische aandoeningen, enz. kan de balansmethode ingezet worden, maar uiteraard zijn er nog veel meer behandelopties dan dit. Die hou ik voor een andere keer..